Pesach

Święto Pesach ma wiele nazw – między innymi חג המצות / Chag Ha-Macot – święto Macy; חג האביב / Chag Ha-Awiw – święto wiosenne; חג החירות / Chag Ha-Cherut – święto Wolności.

Pesach jednak jest wciąż nazwą używaną najczęściej, od niej wzięło się też słowo Pascha, a angielskie Passover jest w praktyce tłumaczeniem tego słowa.

Nazwa ta pochodzi od hebrajskiego czasownika לפסוח / lifsoach – używanego w biblijnej opowieści o wyjściu z Egiptu w znaczeniu „przejść obok, ominąć, pominąć”. W czasie teraźniejszym ma on formę פוסח / poseach, a w przeszłym – פסח / pasach.

Cała historia genezy święta Pesach jest szczegółowo opisana w Księdze Wyjścia (hebr. Szemot).

Jak pewnie pamiętacie, faraon nie chciał wypuścić Izraelitów z Egiptu, Bóg zaś, chcąc go do tego nakłonić, zsyłał na Egipt kolejne plagi – po hebrajsku מכות / makot.

Ponieważ faraon okazał się odporny zarówno na pomór bydła jak i na deszcz żab na koniec przyszła kolej na plagę najstraszniejszą – מכת בכורות / makat bechorot, czyli dosłownie „plagę pierworodnych”. Niestety polegała ona na tym, że w każdym domu miały umrzeć pierworodne dzieci Egipcjan.

Bóg rozmawiał z Mojżeszem, przekazując mu cały plan i dając mu szczegółowe instrukcje co zrobić, by plaga nie dotknęła domów żydowskich.

Otóż mieszkańcy mieli naznaczyć framugi drzwi krwią ofiarnego baranka i zamknąć się w domach, by przechodzący nocą Anioł Śmierci ich ominął.

Tu właśnie pojawia się nasz czasownik – פסח / pasach, jak np. w wersecie poniżej: „we raiti et ha-dam u-fasachti alechem…” – „ujrzę krew i ominę Was”.

Zaś o tym, co stało się dalej i czy plan się powiódł, możecie przeczytać w Księdze Wyjścia.